Genel olarak döküm sıcaklığı, ergimiş metalin kalıp yolluğuna giriş sıcaklığı olarak kabul edilir. Çoğu zaman önem verilen pota ağzı sıcaklığı ergimiş metal sıcaklığıdır. Fakat bu sıcaklık döküm sıcaklığı olarak düşünülemez.
Döküm parça statik ve çabuk olarak dökülmelidir. Sıcaklığı ergimiş metal banyo cinsine göre değil döküm parçasının biçim ve kalınlıklarına ve kalıplama şartlarına göre de seçilmelidir.
Sıcaklığın cüruf ve katılaşma şartlarının da dikkate alınarak, kontrol edilmesi gerekir.
Dökme demirlerin sıcaklıklarını kum yanmasına kadar çıkarmakta fayda vardır. Çünkü cürufu ayırarak temiz bir ergimiş metal elde etmek kolaydır.
Döküm sıcaklığı ise parçaların biçimine, kalınlıklarına ve kalıbın cinsine göre; küçük parçalar için 1350 °C-1450°C, büyük dökme demir parçalar için 1300°C-1400°C’dir.
Küresel grafitli dökme demir çok kolay oksitlenir. Bu bakımdan sıcaklık çok önemli bir faktördür. Eğer sıcaklık 1400°C’nin altına düşerse cüruflar katılaşır.1430°C’de cüruf ergimiş haldedir. Güzel bir akışkanlığı vardır ve kolaylıkla ayrılabilir.
Küresel grafitli dökme demir çok iyi bir akışkanlığa sahiptir. CE=4,5 durumunda 1200°C’ye kadar katı ve sıvı faz meydana çıkmaz. Bu nedenle gereken dikkat gösterilerek düşük sıcaklıklarda döküm yapılabilir.
Genel olarak küçük ve ince döküm parçaların, yaş kum kalıba dökümleri 1430 °C’nin üstünde yapılmalıdır. Büyük döküm parçalar 1350°C civarında dökülürler.
